Wie ben ik

Ik ben Caroline Kreuning en werk als ggz verpleegkundige. Daarnaast werk ik als ambassadeur van de verwenzorg voor chronisch psychiatrische zieken. De laatste 14 jaar heb ik binnen de ggz Parnassia Den Haag dit op mijn eigen manier vorm gegegeven. Verwenzorg omdat psychiatrisch zieken die binnen een instelling wonen niet meer deel nemen aan de maatschappelijke activiteiten die juist zo belangrijk zijn. Een uitje een sjiek diner, het is er grotendeels vanaf. Instellingen hebben vaak geen geld meer en patienten hebben de mogelijkheden vaak al helemaal niet. Mensen die zolang binnen de muren van een ggz instelling wonen zijn het contact met de maatschappij kwijt. De maatschappij zit niet meer te wachten op de toch wel ernstig zieke mensen die nogal wat overlast kunnen veroorzaken. Verwenzorg kun je op vele manieren vorm geven. Naast dat het een stuk persoonlijke aandacht en verwennen is, heb ik altijd geweten dat ik er meer mee kon. Ik heb altijd een rotsvast vertrouwen gehad in mijn patienten en wist dat zij meer konden als ze de mogelijkheden zouden krijgen. In de ggz wordt gewerkt met herstelgerichte zorg. Daar was ik altijd al groot voorstander van. Waarom dan niet de verwenzorg en herstelgerichte zorg samen pakken. Met dat uitgangspunt ben ik begonnen. Leuke dingen doen met daarin verweven patienten en maatschappij samen brengen. En daarnaast spelenderwijs de patient leren ontdekken welke mogelijkheden hij of zij had. 

Daarbij ging ik uit van het principe dat ik ze niet zag als patient. Ik wist het niet beter dan de patient met mijn kennis. We konden van elkaar leren. Ik stond naast ze en volgde hun tempo en stimuleerde ze om door te zetten.Ze kregen de kans om te vallen maar ook om weer op te staan. Daar hadden ze een hoop vertrouwen voor nodig. Heel veel complimenten en heel veel stimulans.  Mij lieten ze ook op mijn neus gaan en weer overeind krabbelen. Vaak heb ik ongezouten commentaar van ze gehad. En ik ben ongelofelijk trots op deze mensen dat ze dat pad  met mij hebben durven lopen. Dat ze mij het vertrouwen hebben kunnen geven dat het in orde was. Het was een proces van zoeken en heel veel geduld leren hebben. Soms liet ik het even los als ik er in vastliep en moest ik het tot mijn frustratie even laten rusten. Maar al zoekende kwam er altijd weer een mogelijkheid om verder te bouwen. 14 jaar verder en als ik naar de patienten kijk die ik begeleid heb als persoonlijk begeleider zijn de meesten verder gestroomd. Naar ribw een zelfstandiger woning op het terrein of naar een verzorgingshuis zonder psychiatrie. 2 patienten wonen thuis bij hun moeder. Maar ook patienten die niet meer de mogelijkheid hadden om uit te stromen tcoh een stapjes verder zien komen. Binnen hun mogelijkheden en de setting van de afdeling leren dat zij daarin ook stapjes kunnen zetten. Ik had het heel erg graag voort willen zetten maar helaas is het ook voor mij tijd om een andere uitdaging aan te gaan. Ga ik stoppen?? Nee ik ga niet stoppen en de verwenzorg stopt ook zeker niet. Alleen ga ik het nu voor de ggz Delfland in Rotterdam doen. En dit keer houdt ik het kleiner. De afgelopen jaren was ik de enige die zaken regelde voor heel de ggz Den Haag. Dat betekende ontzettend veel werk. Naast een reguliere full time baan met alleen de maandag uitgepland is er heel veel eigen tijd nodig om alles op poten te krijgen en houden. Immers er moeten ook sponsors komen, Een budget is gewoon heel hard nodig.  Erop uit gaan is ook niet even een dagje weg van half 8 tot 16 uur. Ook daarin zaten vaak zoveel meer uren. Maar dat  was niet erg. De liefde voor mijn werk maakte dat de dagen voorbij vlogen en ik werd er nooit moe van. Maar ook ik kom op leeftijd en in principe hoef ik nog maar 10 jaar te werken. Weer iets opzetten voor een hele instelling dat gaat me niet meer lukken. Maar met alles wat ik geleerd heb kan ik wel veel betekenen hoop ik voor mijn nieuwe afdeling waar ik ga werken. Per 1 juli ga ik daar starten maar nu al is de cz verwenzorg prijs ingediend en ben ik al bezig te kijken naar de eerste activiteit om daar de mensen kennis te laten maken met verwenzorg.  

Mijn dank gaat uit naar alle mensen die mij de afgelopen jaren gesteund hebben en geholpen hebben de verwenzorg vorm te geven en te laten bestaan. Ik hoop dat verwenzorg binnen Den Haag niet helemaal verdwijnt maar dat iemand dit gaat oppakken. De intentie is er en ik kreeg te horen dat ze gezien hebben dat het werkt en dat ik mijn sporen heb nagelaten omdat ze het willen voort zetten. Daar ben ik trots op en het maakt het voor mij ook gemakkelijker om door te gaan en verder te gaan. 

Op de een of andere manier krijg ik maar geen foto van mijzelf erbij maar op de site zal ik er zeker een bijzetten binnenkort bij mijn wandelingen. zult u ze zeker Mijn mailadres voor vragen en tips is caroline.k@casema.nl

Liefs Caroline